کودکی
گاهی فکر می کنم چرا آدم ها همیشه حسرت کودکی هایشان را می خورند و چرا آرزو می کنند که به کودکی برگردند شاید کودکی همان آشیانه ی درختی است که قرار بود از آن پرواز کنیم اما سقوط کردیم... این متن رو جایی در وبلاگ گردی هایم خواندم و ................
نویسنده :
مامان نخودی
16:51